viernes, 26 de febrero de 2010

No somos tan diferentes

Como una verdad que nunca se supo. Como una mentira que jamás se descubrió. Sigo callada. Espectante. Esperando que venga y me diga - Quítate esa máscara de lágrimas y ven conmigo -. Porque yo lo sé. Y lo sé porque lo noto. En ti. En mi. En tu mirada. En mi mirada. Que no somos tan diferentes. Que hay algo que nos une. Creí saber qué era. No sé si cometí un error al creerlo. Pero lo he vuelto a notar. Ese algo que me hace sentirte. Que pide a gritos que lo encontremos y lo disfrutemos. Anda, ayúdame.

..que juntos es más fácil.

domingo, 21 de febrero de 2010

Sonríete, sonríeme


L'amor és el plaer

gratuït i sincer

d'un joc ple de frisances,

un poema de pells

on el sexe és l'accent

d'un senzill llenguatge.

No sé si tinc raó,

potser tu, potser jo.



Si avui parlo d'amor

és per dir-vos potser

sense força ni traça

que faré mil cançons

amagant veritats

sota un joc de paraules.

És només per això

que me cal dir-ho ara.


..hasta mañana

martes, 16 de febrero de 2010

Echo de menos


Y me pregunto, ¿cómo se puede echar de menos algo que nunca has tenido?
Esos besos que nunca han llegado a tus labios. Esas caricias que jamás han rozado el filo de tu piel. Esas pupilas que nunca has notado mirarte. No, eso si. Cómo olvidar ese par de soles..
Y no es tanto el saber que nunca lo tendrás, como el convencerte a ti misma de ir olvidándolo. Porque bonica, estamos como al principio. El latir de tu corazón no ha cambiado. Despierta de tus sueños. Del sueño de cada noche. De la sonrisa de cada mañana. Son simples sueños.

..y los sueños, sueños son.

miércoles, 3 de febrero de 2010

¡Pom!

La mujer armada vuelve a la batalla. Como si de antaño se tratase, a una guerra esta vez menos sangrienta, pero más dolienta. Prueba sin ningún tipo de arma. Ella. Sola. Ante el peligro.
Capaz de resolver los problemas ajenos. Incapaz de ver el redondo de su ombligo, que grita sin cesar - te necesito-.

Y no es tanto el ver como se disipan las realidades mundanas, como saber que perteneces a un grupo selecto de esa sociedad. No deseo pertenecer a nada. No deseo luchar contra nada. No. No lo deseo. Ahora sólo deseo vivir en mi burbuja. Aunque sólo sea un momento. Ya lo sé. Que evadirme de la realidad sólo me trae problemas. Esos que otros intentan arreglar, sin comprender que son de mi propiedad y que no comparto. Avariciosos les digo. Déjenme a mi con los míos. Ustedes váyanse con los suyos, que pocos no serán.

..hasta que la burbuja se explote, déjenme vivir tranquila.